کودک شما در این سن سعی می کند با تکان دادن، ضربه زدن، رها کردن یا پرتاب کردن اشیا آنها را بهتر بشناسد؛ و پس از آن اشیا را به طرف دهانش می برد تا آنها را بهتر امتحان کند! او به تدریج می فهمد که شما از اشیا “استفاده” می کنید ( مثلا با شانه موهای او را مرتب می کنید)؛ در نتیجه اگر تعداد زیادی از چیزهایی را که او بتواند به آنها ضربه بزند، آنها را به این طرف و آن طرف بتاباند، تکان دهد، رها کند یا باز کند، در اطراف او قرار دهید برای او بسیار جذاب خواهد بود.
همچنین کودک شما از اسباب بازیهایی که کاربردهای خاصی داشته باشند (مثلا تلفن) خوشش می آید. اگر خود او نمی تواند گوشی تلفن را نزدیک گوشش نگه دارد شما برای او این کار را بکنید و وانمود کنید که در حال صحبت با تلفن هستید. در چند ماه آینده او استفاده صحیح از اشیا مختلف را یاد خواهد گرفت: موهایش را شانه خواهد کرد، از فنجان چای یا شیر خواهد نوشید و با تلفن اسباب بازی اش حرف خواهد زد!
زندگی شما:
در صورتی که شما مراقبت از کودک خود را به دیگران سپرده و برای مدتی از او دور شوید، کودک شما به طور طبیعی نشانه های “اضطراب چدایی” را از خود بروز می دهد. در واقع این مطلب بیانگر رشد طبیعی و سالم او است. البته دانستن این مطلب موجب نمی شود که از اضطراب کودک خود ناراحت نشوید.
روشهای زیر می توانند به شما کمک کنند تا بر این اضطراب غلبه کنید:
– یک خداحافظی گرم (اما واقعی) با او بکنید. نگذارید که گریه کودک موجب احساساتی شدن یا تبدیل یک خداحافظی ساده به یک وداع غم انگیز شود.
– هنگامی که با او خداحافظی کردید واقعا برای مدتی از او دور شوید. در صورتی که کودک با مشکل جدی مواجه نشده است، تسلیم میل درونی خود برای برگشتن نزد کودک نشوید. در صورتی که پیش او برگردید کار برای هر دوی شما مشکلتر خواهد شد.
– هنگامی که به مقصد رسیدید به منزل خود زنگ زده و تلفنی با او صحبت کنید. برای این که فکرتان آرام شود با کسی که از او مراقبت می کند صحبت کنید تا مطمئن شوید که کودک در شرایط مناسبی قرار دارد. به ندرت پیش می اید که او پس از خروج شما از منزل گریه را متوقف کرده و به کار دیگری مشغول شود.
– پس از اینکه به نزد کودک خود برگشتید مدتی از وقت خود را فقط به او اختصاص دهید تا پیوند بین شما مجددا برقرار شود.
– به غریزه خود اعتماد کنید. آیا هنگامی که همسر شما کودک را ترک می کند کودک همین واکنشها را نشان می دهد؟ در صورتی که پاسخ این سوال منفی است می توانید از همسر خود بخواهید که به جای شما از کودک دور شود. آیا هنگامی که به نزد کودک بر می گردید او ناراحت و گرفته است؟ این احتمال وجود دارد که کودک شما و پرستار یا مراقب او با هم خوب کنار نیایند.