به غیر از مسایل احساسی و اجتماعی، چاق بودن در کودکی تهدیدی جدی برای زندگی است. در اینجا هرآنچه والدین باید بدانند آورده شده است.
متلک‌ها از کلاس پنجم شروع شدند وقتی که احمد قد 170 سانتی متر و 100کیلو وزن داشت. بچه‌ها صدایش می‌کردند «هی چاقالو!». «سایز ممه‌بندت چنده؟». مادر احمد یادش می‌آید که پسرش هرروز با چشم گریان به خانه می‌آمد.
مادرش فکر می‌کرد که مشکل یکهو به وجود آمده واحمد یک شبه باد کرده است. اما حالا که به گذشته برمی‌گردد درمی‌یابد که همه اینها نتیجه‌ی افزایش تدریجی و آرام کیلو به کیلو و عادتهای مداوم ناسالم و رایجی بوده است که همه با هم اثر کرده اند: شکلات و نوشابه‌ی هرشب بعد از شام، عدم تمایل به ورزش به جز بوکس کامپیوتری؛ و هر روز دکه‌‌ی ساندویچی بعد از مدرسه در راه خانه.
مادری می‌گوید «هروقت اتاق فرزندم را تمیز می‌کردم کاغذ شکلات و سودا و چی‌توز پیدا می‌کردم. به او هشدار می‌دادم چاق می‌شی ها. اما نمی‌توانستم کنترلش کنم. تمام وقت کار می‌کردم و او هم به حرفم گوش نمی‌داد».
تحقیقات نشان می‌دهد که به رغم بزرگسالان، افزایش درآمد خانواده عامل موثری در کاهش خطر چاقی کودکان نیست. واقعیت آن است که تقریبا همه آسیب پذیرند – حتی پسری مثل احمد که مادرش پزشک است و به والدین درباره خطرات چاقی کودکان مشاوره می‌دهد!
مشکل آنقدر جدی است که متخصصان پیش بینی کرده‌اند اگر جریان فعلی ادامه پیدا کند، حدود نیمی از کودکان لاتینی‌الاصل متولد سال 2000 هم مثل بزرگسالان به دیابت دچار خواهند شد – بیماری که اغلب مستقیما با اضافه وزن رابطه دارد. آنها هم تمایل بیشتری به ابتلا به فشار خون بالا و بیماری‌های قلبی و کلیوی نشان خواهند داد.
چه طور این اتفاق افتاد؟
جواب ساده‌ای وجود ندارد.
عامل محیط بزرگترین نقش را در این اپیدمی بازی می‌کند. جوامع برون‌شهری پیاده‌رو و پارکی که مشوق پیاده روی باشد ندارند، و نواحی شهری هم معمولا مملو از خشونت است. بدتر از همه این که بسیاری از مدارس سراسر کشور با حذف وقت و هزینه اضافی، کلاسهای تربیت بدنی و ساعات تفریح را کم کرده یا حذف کرده‌اند. و بعد از مدرسه هم، به گواه پدر و مادرها، کودکان با بازی‌های ویدیویی و تلویزیون و کامپیوتر اغوا می‌شوند.
و بعد مسئله غذا هم هست. در حالی که در بعضی ایالات می‌کوشند مصرف فست فود، غذاهای بی ارزش، و نوشیدنی های شیرین را در مدارس عمومی محدود کنند، غذاهایی هم که در ساعات ناهار در این مکان‌ها ارایه می‌شود دارای گزینه سلامت نیستند.
پس به راستی چه چیزی خطرساز است؟ کودکان چاق استعداد بیشتری برای ابتلا به آسم، کلسترول بالا، بیماری فشار خون، آپنه خواب، مشکلات ارتوپدی، افسردگی و دیابت دارند.
یک نوع بیماری قابل تامل دیابت نوع دوم است که شیوع آن در تمام کودکان افزایش یافته است. دیابت نوع دوم که ده سال پیش در کودکان بروز پیدا نمی‌کرد و زمانی تنها بیماری بزرگسالی به حساب می‌آمد، حالا کودکان را در معرض خطر هیپوگلیسمیا (کم شدن قند خون)، کوری، آسیبهای عصبی و دیگر مشکلات سلامت قرار می‌دهد، صرف نظر از این که عمر کودکان را به میزان قابل توجهی کوتاهتر می‌کند.
